2weeks Bf VS puppy love[7]
Thursday 7 June 2012 • 20:28 • 0 comments
Pagi-pagi
lagi Kaisara dan Farisya sudah ke kolej mereka. Maklumlah kelas mereka bermula
jam 8.30 pagi hari ni. Hari ni mereka bersarapan dirumah sahaja. Kalau nak
sarapan di kafe, alamatnya, lewatlah mereka masuk kelas. Kalau dah kat kafe tu,
masa macam cepat je berlalu. Sebab tu mereka tak lepak kat kafe kalau kelas
bermula 8.30pagi. Meaning, hari isnin je lah yang pagi-pagi takkan nampak muka
Kaisara dan Farisya kat kafe.
Kaisara
dan Farisya melangkah menuju kekelas mereka. Kaisara mengambil tempat di tepi Farisya.
Tidak sampai lima minit, pensyarah muda kegilaan ramai masuk kekelas. Siapa
lagi kalau bukan En. Airyll. Wow! Handsomenya dia. Eh, baju dia dengan tie,
matchinglah. Baju dia, Top Man tu. Suara-suara gedik mula kedengaran.
“See.
Aku paling tak suka time lecturer ni. Tak boleh nak fokus. Ada aja suara-suara
sumbang puji dia. Serabut aku.” Farisya berkata perlahan. Dengar kat minah kat
belakang tu, terlancarlah perang dunia ketiga.
“Memang
pun. Tapi, stoplah bercakap. Nanti makin tak faham adalah.” Kaisara pula
bermonolog. Mereka berdua terus menumpukan perhatian terhadap apa yang diajar
En. Airyll pada hari tu. Di akhir kelas pada hari tu, En. Airyll menyuruh
mereka membuat persembahan drama untuk minggu kebudayaan di kolej mereka.
“Our
college akan mengadakan minggu kebudayaan. So, sekarang ni korang tau tak kelas
korang kena buat apa?” tanya En. Airyll.
“Buat
apa? Kitorang langsung tak tahu apa-apa pasal minggu kebudayaan tu.” Kata selah
seorang daripada mereka.
“Okay.
For your information, kelas korang kena buat drama. And, korang ada masa
seminggu je untuk berlatih semua tu.”
Terang En. Airyll.
“What?
Seminggu? Mana boleh. Siapa in-charge?” tanya salah seorang lagi.
“Saya.
Dah tak ada bantahan lagi. Kelas korang ni kelas yang terakhir tau pasal ni.
Dasyat betullah.” Bebel En. Airyll.
“Okaylah.
Drama pun dramalah. Kiera boleh buat skrip tu. Tu memang kepakaran dia.”
“Wei!
Apasal aku pulak? Aku tak nak lah.” Bantah Kaisara.
“Okay.
Stop. Kaisara, cuba awak fikir betul-betul. Ni untuk kelas awak jugak. Awak tak
perlu berlakon pun. Awak boleh pilih sesiapa je. Awak boleh arah sesiapa je.”
En. Airyll memujuk Kaisara. Pujuk ke macam tu? Aku boleh pilih sesiapa je?
Ahaha! Inilah masanya. Fikir Kaisara.
“Okaylah
En. Airyll. Saya buatlah skrip tu. Tapi, saya perlukan dua orang pelakon cilik
En. Airyll.”
“Cepatnya
awak fikir jalan cerita dia. Its okay. Saya cari pelakon tu. Berapa orang awak
nak?” tanya En. Airyll.
“Saya
fikir masa En. Airyll sedang membebel tadi. Saya malas nak dengar. Sorrylah ya
En. Airyll. By the way, sepasang.” Jawab Kaisara selamba. En. Airyll hanya
tersenyum mendengar jawapan Kaisara.
“Okay.
Awak nak berlatih bila?” tanya En. Airyll lagi.
“Esoklah
En. Airyll. Dah tak ada masa lagi lah En. Airyll.”
“ Saya pinjam anak kakak sayalah.
So, korang boleh keluar sekarang.”
Kaisara
terus keluar dari dewan kuliah itu. Uisy, boleh aku buat cerita tu. Cerita tu,
cerita aku, cerita aku hidup aku dan hidup aku private. Kawan-kawan aku pun tak
tau cerita tu. Arghh, tak apalah. Macamlah mereka tau tu cerita aku. Tapi, aku
tak sanggup lah nak tulis skrip macam tu. Nak buat skrip lain manalah sempat.
Minggu depan dah start benda tu. Dah tak ada masa fikir benda tu. Macam mana
ni.
“Wei Kiera, kau fikir apa ni? Dari
keluar dari dewan kuliah sampai lah dah sampai sini, empat langkah lagi nak
sampai kafe, kau asyik mengelamun aja. Kalau kau tak nak, kenapa kau terima
jugak?” pertanyaan Farisya mematikan lamunan Kaisara.
“Aku memang tak nak pun. Tapi, kau
sendiri dengarkan, En. Airyll kata aku boleh arah sesiapa aja. Aku ada idea nak
kenakan minah gedik kelas kita tu. Syasya yang suggest aku tadi, aku bagi dia
watak utama. Sebagai tanda terima kasih aku.”
“Aku? Aku nak watak utama.
Minah-minah gedik tu kau nak bagi watak apa?” tanya Farisya. Penasaran.
“Kau? Kau tolong aku je lah. That’s
much better. Minah-minah tu bagi jadi PA sudahlah. Eh,eh, tak boleh. Bagi yang
make-up tu je.” Kaisara menyatakan ideanya.
“No,no,no. Itukan kepakaran dorang.
Mestilah dorang nak.” Bantah Farisya.
“A’a kan. Bijak kepala otak kau.
Kalau macam tu, bagi escot je. Tolong bagi air.”
“ Jahat siot kau. Tapi, aku setuju.
Itulah yang paling sesuai dengan dorang.” Idea Kaisara kali ini turut dipersetujui
oleh Farisya.
“Tak pelah. Sekali sekala aku jahat.
Bukan selalu pun. Eh, kau nak makan apa ni? Aku nak belanja.” Wah! Baik benar
Kaisara hari ni sampai nak belanja bagai lagi.
“Ha! Really? Tapi, terima kasih
sajalah. Aku tak nak makan. Kau nak makan apa? Aku tunggu.”
“Wei, kalau nak balik, kenapa datang
sini?” Kaisara sudah geram.
“ Cik Kaisara sayang, saya hanya
ikut langkah awak yang sedang mengelamun tu. Saya tunggu lah awak sampai dah
kat reality. Tup-tup, sampai sini.” Jelas Farisya.
“Betul eark? Aku tak tau pun aku
jalan kat mana. Aku ikut langkah kaki aje. Kepala aku kat tempat lain.”
“Tu lah kau. Kaki kau dah biasa
dengan kafe ni. Habis kelas je terus datang kafe. Tiap-tiap masa, sampai kaki
pun dah terbiasa.” Bebel Farisya.
Wah! Dasyat jugak rupanya minah dua
orang ni. Mesti kuatlepak kat kafe ni. Mana tak kuatnya, kan dah dapat tittle
minah kafe. Diorang kalau habis kelas, kafe jelah tempatnya. Tak ada tempat nak
dituju. Library yang ada hanya untuk minggu peperiksaan sahaja.
“So nak balik lah ni? Jomlah.” Ajak
Kaisara. Mereka bergerak menuju ketempat parkir. Dipertengahan jalan, seseorang
memanggil Kaisara. Kaisara menoleh
“Busy tak hari ni?” tanya suara itu.
“Sorry lah Ash. Minggu ne saya busy
sangat.” Kaisara memohon maaf.
“LOL. Its okaylah. Next weeklah
kalau macam tu.” Suara Ashraf kedengaran perlahan. Kuciwalah tu. Sudahlah
semalam Kaisara busy jugak. Hari pun busy jugak. Kesian si Ashraf ni. Sabarlah.
Seminggu je si Kaisara ni sibuk.